اتیوک، غلامرضا (9 بهمن ۱۳۴۲ ـ ۱۳ خرداد ۱۳۶۷) فرماندۀ گروهان یک از گردان عملیات آبی‌خاکی ـ پشتیبانی جنگ جهاد سازندگی خراسان،
غلامرضا اتیوک در مشهد و در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش محمد (درگذشت: ۱۳۸۳)، ارتشی و مادرش عشرت رفیعی(درگذشت: ۱۳۸۸) (ادارۀ ثبت‌احوال مشهد، شناسنامه) خانه‌دار بود. والدینش به سبب ارادت به امام رضا(ع)، او را غلامرضا نامیدند (اتیوک، ژاله). غلامرضا چهار خواهر (ژاله، هاجر، معصومه و زری) و سه برادر (جمشید، علی‌رضا و مهدی) داشت (اداره‌کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی، فرم استخراج و ثبت اطلاعات فردی شهید) و فرزند دوم خانواده بود (همان، زندگی‌نامۀ شهید اتیوک). او در سال ۱۳۴۹ به مدرسه رفت و تا سوم متوسطه (دیپلم ناقص) درس خواند (اتیوک، ژاله). افزون بر درس، کار هم می‌کرد. روزی یکی از مسئولان مدرسه، غلامرضا را هنگام دست‌فروشی می‌بیند و می‌گوید: «تو که افتخار مدرسۀ ما هستی، خوب نیست دست‌فروشی کنی» و او در پاسخ می‌گوید: «کارکردن عیب و عار نیست» (همو).
پس از پیروزی انقلاب اسلامی (سال ۱۳۵۷)، از اعضای فعّال ارگان‌های انقلابی شمرده می‌شد. در بازسازی هویزه که به دست بعثی‌های عراق، مخروبه‌ای شده بود، فعالیت چشمگیری داشت (اداره‌کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی، زندگی‌نامۀ شهید).
در سال ۱۳۶۳ خدمت سربازی را در تیپ ۱ لشکر ۷۷ می‌آغازد (تیپ ۱ ج) و در مدت سربازی، به سبب رفتار و اعمال شایسته، تشویق و تقدیرنامه دریافت می‌کند. یک سال از خدمت سربازی‌اش را (سال ۱۳۶۴) در مناطق جنگی سپری می‌کند (اتیوک، معصومه و ژاله) و پس از پایان خدمتش (سال ۱۳۶۵)، حضور در جهاد سازندگی را برمی‌گزیند و با سمَت جهادگر به جبهه راهی می‌شود (همان‌جا).
در سال ۱۳۶۶ رانندۀ بولدوزر بود، اما چون چشمش ضعیف بود و شب نمی‌توانست فعالیت کند، در سمَت رابط خط در نیروی پشتیبانی قرار گرفت و بعدها به دلیل شجاعت و از خود گذشتگی، فرماندۀ گروهان شد. پیش از عملیات آزادسازی فاو، تجربه‌های خوبی در برنامه‌ریزی مسایل جنگ به دست آورده بود و در جاهای حسّاس از آن‌ها استفاده می‌کرد (خراسانی).
غلامرضا اتیوک با شش رزمندۀ دیگر، درحالی‌که که با خودرو تویوتا شبانگاه عازم مأموریتی بودند، با سرنشینان ماشین در منطقۀ عملیاتی هورالهویزه (جادۀ خندق)، در اثر برخورد گلولۀ خمپارۀ دشمن به سینه و پهلو، (خراسانی) شهید می‌شود (امور جهادگران جهاد سازندگی خراسان). پیکر وی پس از تشییع در خرداد ۱۳۶۷ در گلزار بهشت رضای مشهد، قطعۀ ۱، ردیف ۱۹ ـ ۲۶ به خاک سپرده شد (بنیاد شهید ...، نرم‌افزار ایثار).
او در نامه‌ای تفاوت میان جبهۀ جنگ و پشت جبهه را این‌گونه بیان می‌کند: «در پشت جبهه، انسان به فکر زن و زندگی و مشکلات خانوادگی و ناهنجاری‌هایی که در شهر‌‌ها مردم مشاهده می‌کنند هست، ولی در جبهه چنین افکاری نیست. در جبهه لباس‌‌ها همه یک‌رنگ، سنگرها یک‌جور ساخته شده است. همۀ رزمندگان به فکر خدا، ائمۀ اطهار(ع)، زیارت عاشورا و پیروزی اسلام بر کفر جهانی‌اند و خلاصه به فکر این هستی که کاری برای رضای خدا انجام دهی» (بش).
بسیار مسئولیت‌پذیر و مطیع فرمان فرماندهی بود. فرماندۀ گردانش می‌گوید: «لباس تمیزی پوشیده و آمادۀ رفتن به مرخصی بود. به او گفتم؛ الان به شما نیاز داریم. بلافاصله لباس‌هایش را عوض کرد و خاکیِ بسیجی بر تن کرد و ساکش را گذاشت و گفت؛ جبهه به من نیاز دارد، باشد ده روز دیگر ان‌شاءلله!» (خراسانی).
علاقۀ بسیاری به کتاب‌های مذهبی داشت و رابطه‌اش با افراد بسیار صمیمی بود. به پدر، مادر و افراد خانواده، بسیار احترام به‌جا می‌آورد. خوش‌برخورد و شکیبا بود و در کارها رایزنی می‌کرد. به ائمه اطهار(ع) ارادت ویژه‌ای داشت. باتقوا، اهل عمل به واجبات و ترک محرّمات بود. ذکر خدا، اخلاص، صداقت، فروتنی و وقت‌شناسی از اخلاق برجستۀ او بود (بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی، گزیده‌ای از خاطرات پدر و مادر شهید).
غلامرضا نخستین فردی بود که در سر کار حاضر می‌شد و آخرین تنی بود که از آن دست می‌کشید. هنگام حفظ جان دیگران، از همه پیش‌تر، شجاع‌تر و بی‌باک‌تر بود و احساس مسئولیت بیشتری داشت و در هنگام فرماندهی نیز فردی صمیمی و شفیقی مهربان و شجاع بود (خراسانی). پیش از شهادت، نماز قضای بسیاری می‌خواند؛ به این اعتبار که شاید در سال‌های آغازین تکلیف شرعی‌اش، نمازی از او فوت یا دچار مشکل شده باشد (اتیوک، معصومه). برادرش علی‌رضا نیز جانباز (45درصد) میهن اسلامی است (اداره‌کل بنیاد شهید، فرم ثبت اطلاعات فردی).
مآخذ: ادارۀ پزشکی قانونی استان خراسان، پروانۀ دفن، سند مورّخ ۱۹/3/1367، سند شم۶۵۹، موجود در مرکز حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس، بسیج و سپاه امام رضا(ع)؛ ادارۀ ثبت‌احوال مشهد، شناسنامۀ شهید غلامرضا اتیوک، سند مورّخ ۹/11/1342، موجود در همان مرکز؛ اداره‌کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی، نرم‌افزار همراه ایثار؛ امور جهادگران جهاد سازندگی خراسان، گواهی عضویت، سند مورّخ ۲/5/1367، موجود در همان مرکز؛ ستاد معراج شهدای اهواز، برگ گواهی شهادت، سند مورّخ ۱۴/3/1367، موجود در همان مرکز؛ اداره‌کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی، پروندۀ فرهنگی و گزیده‌ای از خاطرات پدر (محمد)، مادر (عشرت رفیعی)، خواهران (ژاله، هاجر، معصومه و زری)، برادران (جمشید، علی‌رضا (جانباز) ـ مهدی) و هم‌رزم شهید (مرتضی خراسانی)، موجود در مرکز اسناد اداره‌کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی؛ همان، خاک‌سپاری در گلزار بهشت رضا(ع)، سند مورّخ ۲۳/3/1367، سند شم۳/326، موجود در مرکز اسناد اداره‌کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان رضوی؛ همان، زندگی‌نامه، موجود در همان مرکز؛ همان، فرم استخراج و ثبت اطلاعات فردی شهید اتیوک، آخرین مسئولیت و یگان اعزامی ـ جهاد سازندگی، سند مورّخ ۲۷/7/1389، موجود در همان مرکز؛ شهرداری مشهد ـ سازمان بهشت رضا(ع)، جواز دفن، سند مورّخ ۱۹/3/1367، سند شم۲۷۲۶، موجود در همان مرکز.