سرود سبز، نام مجموعه اشعار آیینی و انقلابی رمضانعلی گلدون میبدی.
او در ۱۳۱۴ ش در شهر یزد به دنیا آمد. در کودکی، پدرش را از دست داد و از ادامۀ تحصیل بازماند؛ اما به سبب علاقه‌اش به درس خواندن، به‌صورت متفرقه تحصیل کرد و همین علاقه بعدها او را به حضور در انجمن‌های ادبی یزد ترغیب کرد (اخلاقی، مقدمه بر ... ، ص ۹).
او هم‌زمان با آغاز جنگ تحمیلی به عضویت واحد تبلیغات سپاه میبد درآمد و در آن زمان، به انتشار اشعاری دربارۀ آرمان‌های دفاع مقدس و مکتب شهادت پرداخت و سرانجام، در دی ۱۳۶۷ براثر بیماری فوت کرد (همان‌جا).
سید حسین اسعدی به‌سبب علایق شخصی‌اش به او مجموعۀ سروده‌های شاعر را بانام سرود سبز جمع‌آوری و به همت انتشارات نشریۀ میبد در ۱۳۸۰ ش چاپ کرد. نام این مجموعه برگرفته از بیتی از کتاب است: «به روی پردۀ لب‌ها به پاسخِ «هَل مِن»/ سرود ساده و سبز جواب گل کرده» که تضمین جملۀ امام حسین (ع) در روز عاشوراست که فرمودند: «هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی» (آیا کسی هست که مرا یاری کند)؛ بدین ترتیب، شاعر ایثار رزمندگان اسلام را در دفاع مقدس لبیک به این جمله سیدالشهدا (ع) دانسته است (ص ۲۶).
کتاب با مقدمه‌ای از زکریا اخلاقی، از شاعران بنام انقلاب اسلامی آغازشده است که نخستین سال‌های فعالیت هنری‌اش را وام‌دار گلدون میبدی می‌داند («شعر ... »، بش).
اشعار سرود سبز ازنظر سبک، قالب، معنا، کاربرد واژگان و بیان مفاهیم درخور تأمل است. اشعار این مجموعه در انواع قالب‌های سنتی شعر فارسی سروده شده که عبارت است از: ۴۴ غزل (ص ۱۱-64)، 5 قطعه (ص ۶۵-69)، 1 مسمط تضمینی (ص ۷۱)، 8 مثنوی (ص ۷۳-87)، 2 چهارپاره (ص ۸۹-91)، 32 رباعی (ص ۹۳-103) و ۱۱ دوبیتی (ص ۱۰۳-106). در صفحات پایانی کتاب نیز ۱۰ شعر در قالب‌های متنوع از شاعرانی همچون زکریا اخلاقی، کاظم احرامیان‌پور و عباس افضلی در سوگ رمضانعلی گلدون آمده است (ص ۱۰۷-119).
مضمون اصلی سروده‌های گلدون میبدی حماسۀ دفاع مقدس است؛ به‌طوری‌که این مهم حتی در اشعاری که او در سوگ بزرگانی همچون آیت‌الله مرتضی مطهری، آیت‌الله محمد صدوقی* و آیت‌الله سید روح‌الله خاتمی (ص ۵۴-59) سروده است، مشاهده می‌شود و اغلب، با یادی از حماسۀ عاشورا و مکتب امام حسین (ع) همراه است. از تضمین آیات در اشعار وی چنین برمی‌آید که او با قرآن، احادیث و روایات مأنوس بوده است؛ برای نمونه، در بیت: «کتاب عشق گشودیم، «لا تکون» آمد/ به رفع فتنه چرا دیگر استخاره کنیم» (ص ۲۴)، به آیۀ «وَ قَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَکُونَ فِتْنَۀ» اشاره‌شده است (بقره/2/39؛ انفال/8/39).
گلدون میبدی علاقۀ خود را به امام خمینی (ره)، رهبر کبیر انقلاب و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، با یاد کردن از ایشان در بسیاری از سروده‌هایش نشان داده است؛ برای نمونه، غزلی با مطلعی «که از حنجرۀ پاک سحر می‌خوانی/ نغمۀ عشق به آوای دگر می‌خوانی» را از زبان عاشقان امام خمینی (ره) سروده است (ص ۲۱).
از دیگر مضامین سروده‌های گلدون میبدی موضوع انتظار و اشاره به رزمندگان به‌منزلۀ منتظران و سپاهیان حضرت مهدی(عج) است که از آن میان می‌توان به غزلی با مطلع «سپاهیان سرافراز مهدی‌اند این‌ها/ ز سر گذشته و سرباز مهدی‌اند این‌ها» اشاره کرد (برای نمونه، نک: ص ۶۷، ۷۳).
مآخذ: افزون‌‌بر قرآن کریم؛ اخلاقی، زکریا، مقدمه بر سرود سبز (نک: گلدون میبدی)؛ همو، «شعر آئینی»، (بارگذاری: تیر ۱۳۹۶)، مؤسسۀ شهرستان ادب، <www.shahrestanadab.com> (دسترسی: مرداد ۱۳۹۸)؛ گلدون میبدی، رمضانعلی، سرود سبز: مجموعۀ اشعار و سروده‌ها، به کوشش سید حسین اسعدی، میبد: نشریۀ میبد، ۱۳۸۰ ش.