سید خلیل آواره، گردان، گردانی موقت از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با فرماندهان و نیروهایی از استان یزد.
سپاه استان یزد در آبان ۱۳۶۰، گروهی را با استعداد هشتاد تن از رزمندگان آموزش‌دیده را به فرماندهی سید خلیل آواره و جانشینی احمد حسنعلی، به پادگان امام حسن(ع) (جنوب شرقی تهران)، برای آموزش تکمیلی هفت‌روزه و پس‌ازآن شرکت در جنگ گسیل کرد که به‌سبب شمار زیاد نیروهای یزدی، به گردان یزدی‌ها و گردان سید خلیل آواره شهرت داشت (نک: فرهنگ‌دوست، ص ۸۳-89؛ حسنعلی).
پس از پایان دورۀ آموزشی، این گردان بنا به دستور سید رحیم (یحیی) صفوی، مسئول وقت عملیات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به پادگان الله‌اکبر لشکر ۸۱ زرهی ارتش در اسلام‌آباد غرب (غرب استان کرمانشاه) فرستاده و در قسمتی از این پادگان به آموزش بدن‌سازی مشغول شد؛ سپس در ۱ آذر ۱۳۶۰، به مقری در روستای داربلوط، در شیار ارتفاعات شیاکوه (شمال غربی گیلانغرب) رفت که شماری از نیروهای آن برای گذراندن آموزش موشک‌انداز دراگون به تیپ ابوذر لشکر ۸۱ فرستاده شدند (همان‌جا‌ها). در ادامه برای تکمیل سازمان و شرکت در عملیات، شماری از نیروهای ارتش و رزمندگانی از استان سمنان (با همان فرمانده و جانشین)، به استعداد آن اضافه شد. فرمانده گروهان‌های ۱ تا ۳ به ترتیب احمد حسنعلی (با حفظ سمت جانشینی)، حسین پهلوان‌حسینی و محمود اکبریان بافقی* بودند (فرهنگ‌دوست، ص ۹۰؛ حسنعلی).
این گردان در عملیات مطلع‌الفجر (20 آذر ۱۳۶۰، با رمز یا مهدی ادرکنی(عج)، با هدف آزادسازی ارتفاعات غرب گیلانغرب) که به فرماندهی مشترک ارتش و سپاه اجرا شد (اطلس ... ، ص ۵۶)، مأموریت تصرف ارتفاعات شیاکوه را داشت. نیروهای گردان برای رسیدن به هدف، می‌بایست سی کیلومتر پیاده‌روی کنند؛ اما پیش از رسیدن به ارتفاعات، نیروهای عراقی از حضور آن‌ها آگاه شدند و بر روی گردان آتش گشودند که براثر شلیک پی‌درپی تیربار عراقی‌ها، گردان زمین‌گیر شد به‌طوری‌که حتی قادر به عقب‌نشینی نشد؛ اما یکی از بالگردهای تهاجمی هوانیروز ارتش با حضور در منطقه با شلیک به سمت نیروهای عراقی اقدام کرد که سبب بر خواستن گردوخاک و درنتیجه محدودیت دید تیربارچی عراقی‌ها شد، نیروهای گردان هم با استفاده از این فرصت توانستند به عقب برگردند. این مرحله از عملیات ۲۴ ساعت طول کشید (پهلوان‌حسینی) که در این میان، احمدعلی اسلامی‌مقدم، کمک آر.پی.جی‌زن، براثر اصابت ترکش خمپاره به شهادت رسید (فرهنگ ... ، ذیل نام)؛ سپس گردان برای آماده‌سازی شرکت در مرحلۀ دوم عملیات یادشده، با تیپ ۵۸ ذوالفقار ارتش ادغام و پس از هفت روز از سه محور برای تسخیر تپۀ پایین ارتفاعات شیاکوه، محل استقرار سنگرهای مهمات نیروهای عراقی، وارد عمل شد که گروهان ۳ توانست سنگر مهمات عراقی‌ها را تصرف کند؛ اما پس از چند ساعت با آتش توپخانۀ عراقی‌ها، یکی از سنگرهای گردان مورد اصابت قرار گرفت و سیزده تن، ازجمله محمود اکبریان، شهید که پس‌ازآن، گروهان ۱ و ۲ وارد عمل شدند و توانستند تپه را تسخیر کردند. در ادامه ارتش عراق پس از هفده روز به نیروهای گردان پاتک کرد و توانست منطقه را بار دیگر پس بگیرد (پهلوان‌حسینی؛ مهدی‌زاده؛ فرهنگ، ذیل نام)؛ پس‌ازاین، نیروهای باقی‌ماندۀ گردان تا ۱۶ اسفند ۱۳۶۰، مأمور پدافند از ارتفاعات صعب‌العبور بانسیران در محور گیلانغرب شدند. با پایان این مأموریت نیروها به مرخصی رفتند و گردان هم منحل شد (فرهنگ‌دوست، ص ۱۰۲-108).
مآخذ: اطلس جنگ ایران و عراق: فشردۀ نبردهای زمینی ۳۱ شهریور ۱۳۵۹-29 مرداد ۱۳۶۷، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ۱۳۹۲ ش؛ پهلوان‌حسینی، حسین (فرمانده گروهان گردان سید خلیل آواره)، مصاحبه با محمدمهدی روح‌پرور، ۱۱ خرداد ۱۴۰۰؛ حسنعلی، احمد (جانشین گردان سید خلیل آواره)، مصاحبه با همو، ۱۱ خرداد ۱۴۰۰؛ فرهنگ اعلام شهدا: استان یزد، به کوشش مرکز مطالعات و پژوهش‌های بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران: شاهد، ۱۳۹۵ ش؛ فرهنگ‌دوست، محمدمهدی، خط‌شکن کویر (خاطرات)، به کوشش محمدعلی همتی، یزد: خط‌شکنان، ۱۳۹۵ ش؛ مهدی‌زاده، امیر (از رزمندگان نیروهای گردان سید خلیل آواره)، مصاحبه با مؤلف، ۲۵ مرداد ۱۳۹۹.